ఒక సారి పిలిచా పలకను అన్నావ్
మరో సారి పిలవాలని వున్నా 
పిలవలేని అసహాయత ...
నువ్వు నీ మనసు చెవులను
మూసుకొని 
నా మాటలను వినను అని మొండి
చేస్తే ...
ఏమి చేయలేని  నిస్సహాయత 


ప్రశ్నించే అధికారం 
నాకివ్వలేదు 
సమాదానం చెప్పే 
సమయం ఇవ్వట్లేదు 
తప్పు నీదా?? 
నాదా అని ఆలోచించే 
విచక్షణను కూడా నువ్వే
లాగేసుకొని ఇలా నన్ను 
ఒంటరిని చేయడం 
ఎంత వరకు న్యాయం ??


నీ మొండి తనం నా 
మనసును గాయం చేస్తే
నీ మౌనం నా మనసును 
శిక్షిస్తే ... 
వీక్షకుడిలా నీ నటన ప్రపంచానికి 
నచ్చినా .. 
నన్ను బాధించే భయంకర శిక్ష మాత్రం 
నువ్వు కనుగొన్నావనే ..
నీ ఆనందం లో నువ్వు మునిగిపోయి 
హాయిగా నన్ను చూసి నవ్వుకుంటూన్నావ్ ...


నీ సమయం .. నీ మొండితనం 
ముందు నేను ఇప్పుడు ఓడిపోయనేమో
కానీ నాది అయిన సమయం రాక పోదు
కానీ ఆ సమయం వచ్చే లోపు నా మనసు 
నీకు వేల మైళ్ళ దూరం వెళ్ళిపోయి 
నీ ఊసే మర్చిపోతుందేమో అని నా భయం


నీ మొండి తనం గెలిచింది అనుకుంటున్నావ్
నా నమ్మకం ఓడిందని నేను అనుకుంటున్నాను 
ఏది గెలుపో .. నువ్వు గ్రహించే సమయం కోసం 
ఈ ఎదురు చూపు .... !!!!