Wednesday, September 18, 2013

తలాష్


తూరుపు ముఖంపై రక్తం
మళ్లీ
ఏ నక్షత్రానిదో హత్య జరిగింది
సముద్రంలో రక్తాన్ని కడుక్కుని ఆకాశానికెక్కాడు
నేరగాడు

కిరణాల నవ్వులు విశ్వమంతా చొప్పించి
హత్యతాలూకు సాక్ష్యాలను మంటకలిపి
సప్త వర్ణాల ఇంద్రజాలంతో నిజాన్ని మాయచేస్తూ
అవసరాల అంగట్లో మనుషులు చేసే ప్రతి మారకాన్ని సాక్షిగా
సంతృప్తిని మొహాన కొట్టి
బ్రతుకు దెరువు సంకెళ్ళు మరమత్తు చేసి బిగిస్తూ
పగటి రాజ్యానికి అధిపతినని వికటాట్టహాసం
చేస్తూనే ఉన్నాడు

అంతరిక్షాలకెగిరి, ఆకాశాలను దాటి
ప్రశ్నలశరాలను సిద్ధం చేసుకుని
శాస్త్రాలను , సాహిత్యాన్ని , ప్రపంచ బాషలను , విశ్వజ్ఞానాన్ని
మెదడు నరనరాల్లో నింపుకుని ,
దేహాణువణువులో అభ్యాసం చేసుకుంటూ
మనిషితనం
మనిషినిజం
శోధించి సాధించిన " ఒకడున్నాడే  "
అతడిప్పుడు నక్షత్రంయ్యాడు

తూరుపు
రెండు చేతుల వెనక తన ముఖం
మళ్ళీ దాచుకుంది

సూర్యుడిప్పుడు
చీకటి  ముసుగులో  తేనేపూసిన వెన్నెల గాలం  తీసుకుని
రాత్రి వృక్షం వెనక నీడలో దాక్కుని
వేకువ జామున
"ఆతడి  "కోసం చూస్తూ
మరో హత్య చేయాడానికి సన్నద్ధమౌతున్నాడు .

(ఆంధ్రప్రభ దిన పత్రికలో 16/9/2013 న ప్రచురితం )






Sunday, April 14, 2013

ఆమె కోసం


@ ఆంధ్ర భూమి ఆదివారం మగజైన్  లో ప్రచురించబడ్డ  కవిత 
--------------
క్యాలెండరు గడుల గదుల్లో ఇరుక్కుని
మూలల్లోని  కోణాలతో తనను తాను
ఎప్పటివరకు అలా అణిచి పెట్టుకుని విభాగించుకుని
బాగాహారాలలో నిష్పత్తిని సమంగా చేయలేక
పోరాడుతుందో ?

సాయంత్రం సూర్యుడు గూటికి వెళ్ళే వేళ

ఆమె డ్యూటీ అంటూ బయలు దేరుతుంటే
గడియారం కూడా జాగ్రత్తా అని అరిచే చెబుతుంది
మెడలో వేలాడేసుకుని గుర్తింపు కార్డు
రెండవ భాద్యతను భుజాల ఖాళీలను నింపుతూ మోపుతుంది
ముఖాన అద్దుకునే పౌడరు
ఎన్ని కన్నీలను పీల్చి నవ్వును అంటించుకుని
జాగ్రత్తలను చెబుతుందో
గ్లోబల్ మాయజాలంలో ఇలాగే ఉండాలని
ఆ వస్త్రాలు ఎలా జులుం చేసి తన ఉనికిని
కాపాడుకోమంటాయో


మెడలో వేలాడే ఐడీ కార్డు తనను సంపాదన సూత్రంతో

ప్రపంచం ముందు నిలబెట్టినా
చీకటి షిఫ్టుల కొండచిలువలను తప్పించుకుని  ,
కామపు చూపుల మాటల ,వికృత చేష్టల
కొక్కాలను విడిపించుకుని
ఇంటికి చేరే వరకు హామీ ఇవ్వలేని సమయాన్ని
కొంచెం ఆమెకి రక్షణ ఇవ్వమని
ప్రతి రోజు వేడుకుంటూ

క్యాబ్ డ్రైవరును ఓ పదిమాటల మాట్లాడించి  

పరీక్షించుకుని అడుగులు  వేసే ఆమె
నవతరం నారి అని శ్లాగించినా
ఇంటికొచ్చే వరకు ఎదురు చూసే కళ్ళను అడగాలి

స్త్రీకి నిజంగా రక్షణ ఉందా అని ?? తెలిసిందేగా

ఆ గుమ్మలకి అంటించిన కళ్ళకు " ఆమె" 
ఒక కూతురు , ఓ భార్య , ఓ తల్లి  ఒక చెల్లి అని 
అందుకే  ఆమెను రక్షించే


రెండు చేతుల కౌగిలికోసం ఆ కళ్ళ గాలింపు . 
------------------------------------------------------------------------

|కాలం - బాధ

@ by mercy margaret

కాలాన్ని క్షణాలుగా , నిమిషాలుగా , గంటలుగా విసిరి వదిలెళ్ళొచ్చు కాని బాధను కాదు 
కాలం గాయాన్ని మాన్పుతుంది నిజమే కాని గాయం వళ్ళ అనుభవించిన బాధ , నొప్పిఎప్పుడు తడి తడిగానే ఉంటుంది కదా
కాలాన్ని వదిలి వెళ్ళగలడేమో గానిమనిషినొప్పిని బాధను దాటి వెళ్లడం కుదరదు కదా !!

----- ( 6/3/2013)----


ఒక పరీక్ష ..


మరణం చుట్టూ ఎప్పుడు ఒక వలయం 


రహస్యాలను చేదించలేని 


కృష్ణబిలంలా , బెర్ముడా ట్రైంగులెర్లా ఉంటుందేమో ..?


మనిషిని కౌగలించుకునేలోపు ఎన్నెన్ని 


నిజాలు బోదిస్తుంటుందో?


ఊపిరి దారాన్ని లాగుతూ 


కళ్ళలోని తడిని ఎండకాలం భూమిలా


పీల్చెస్తూ


గొంతులోని మాటలన్నీ మూటకట్టి బిగిస్తుంటే


గుండె గోడలు చివరిగా ఏ జ్ఞాపకలతో


ఎవరిని తలచుకుని బీటలువారతాయో ?


చల్లబడ్డ మట్టి ముద్దలా శరీరం


పనికి రానిదయినప్పుడు


అప్పుడు


నిన్ను చూసే


"ఆ కళ్లకు " చెప్పే సమాధానం కోసం


ఆలోచించే సమయం ఉంటుందో లేదో ?


పరీక్షించుకో ఇప్పుడే


----- (7/6/2013)---




పూరించాల్సిన ఖాళీ


కళ్ళ తోటలో నాటిన మొక్కలకు 
కొన్ని కలలు 
ఎలాంటి ప్రమేయం లేకుండానే పూస్తాయి 

కష్టపడి మొక్కల్ని నాటి
మొగ్గలుగా ఉన్నప్పటినుంచి కాపాడుకున్నా
ఇంకొన్ని
మొగ్గలుగానే రాలిపోతాయి

పూచి పూయగానే
కనురెప్పల ఆకాశం
కురిపించే వర్షానికి రాలిపడి
మరికొన్ని కొట్టుకుపోతాయి

అలా అని
కలల్ని కనని/పూయించని కళ్ళను
ఒద్దని ఎవరూ ఎప్పుడూ అనలేరుగా !?
నిద్ర వేలు పట్టుకుని కళ్ళ అంచుల వరకెళ్ళి
ఆ వనాల లోనికెల్లనని
జీవితాన్ని సగం రాసి వదిలేసినా ఖాళీగా పూరించకుండా
వదిలేయరుగా !?


--- (3/4/2013)

ఒక సారి విను

నదులౌతాయి
చేతులు,
గాలిలా నీ చూపులు నన్ను తాకగానే 
ప్రవహిస్తూ వచ్చి 
నీ చేతుల సంగమంలో 
సేద తీరుతూ ఒదిగిపోతాయి 

పుస్తకాలవుతాయి 
నా చేతులు
నీ మాటలు అక్షరాలై వాటి మీద పరుచుకుంటే
నీవై గీతాలు గీతలుగా
కొత్త కధలేవో రాసుకుంటాయి

అప్పుడప్పుడు
నా వేళ్ళ కొమ్మలకు ఊయల కట్టి ఊగుతూ
నీ జ్ఞాపకాలు నక్షత్రాలై
చేతుల వృక్షాలను అంటుకొని
రాతిరి పుష్పాలై
మెరుస్తుంటాయ్

అందుకే నిన్ను ముట్టుకున్న ఈ చేతులంటే
నాకెంతో ఇష్టం
నీకోసం ఎప్పుడు తెరుచుకునే ఉంటాయి 

ఎక్స్లూసివ్ నవ్వులు

జేబులో కొన్ని నవ్వుల్ని వేసుకుని 
ఉదయమే ఇంటినుంచి బయలుదేరుతాం 
భలే నేర్చుకున్నాం 
ఎలాగో , ఎక్కడ్నుంచో 

ఏ మొహం ఎదురైతే ఏ నవ్వు పెదాలకు అంటించుకోవాలో 
ఏ అవసరానికి ఏ నవ్వు సరిపోతుందో 
ఏ నవ్వుతో ఏ నవ్వును మారకం చేయొచ్చో వెన్నతో పెట్టిన విద్యల్లో జీవితం
ఉచితంగా ఇచ్చే ఆఫర్లలో ఇదొకటేమో

ఎంతైనా మనుషులకే సాధ్యం
పాపం జంతువులకు ఆ అవకాశం లేదుగా
నానార్ధాలు తెలిసిన నవ్వుల్ని మనిషి ఉపయోగించినంత
వాటికి ఉపయోగించడం తెలియదుగా

అందుకే నవ్వు నాలుగు విధాలా
నా నా అవసరాల కోసం ..
exclusively for "being who is called human "

నడుస్తున్నాను ఉదయం వైపు

వాకిలి ఈ పత్రికలో వచ్చిన నా కవిత
***
ఘనీభవించిన చీకటిపై
మొలకెత్తుతున్న  పాదాల ముద్రలు  వేస్తూ
కిరణాలు సోకని పుస్తకంలో అక్షరాల విత్తనాలు
కొన్ని జారవిడిచి
భావాలకు దాహమైనప్పుడల్లా చీకటి నీటిని త్రాగించి
నడుస్తున్నాను ఉదయం వైపు
తొలికిరణంతో
నేనే మొదట మాట్లాడాలని

ఆలోచనలన్నీ దాడి చేస్తే పగిలిపోయిన లాంతరు వెలుగుకు
నా పాదాలనుంచి కారిన రక్తపు బొట్లను తోడుగా వదిలి

కన్నీటి వర్షం ప్రతి సారి చెరిపేస్తున్న కలల కధలను చేతి గోళ్లకు
రంగుగా అద్దుకుంటూ

శూన్యం తరుముతుంటే రాల్చుకున్న
సీతాకోకచిలుకల రెక్కల స్వేచ్చని
ఏరుకుంటూ  నడుస్తున్నాను
ఉదయం వైపు

నాలోకి వెలుగు ఒంపుకుని
వెనక్కి చూడకుండా వెలుగై ప్రవహించాలని


నాతోడుగా  మిగిలి ,నా నోట నలిగి చినిగిపోయిన పాటకు
కుట్లు వేసుకుంటూ

నిశబ్దపు దుప్పటిలో దూరి నన్ను వెంబడిస్తున్న గాలికి
ఊపిరి నిట్టూర్పులను జత చేసి

కొన్ని భయంకర యుద్ధాల తరువాత ఆ చీకట్లో వర్షిస్తున్న
నిశ్శబ్దంలో తడుస్తూ
నడుస్తున్నాను ఉదయం వైపు
కొత్త పాట నొకటి నా పెదాలపై అల్లుకుంటూ
తూరుపు తలుపులు  తెరిచి
విజయగీతం సూర్యునితో పాటు ఆలపించాలని

------------------------






దోసిలిలో ఒక నది


సారంగ ఈ వారపత్రిక లో వచ్చిన నా కవిత 

  http://www.saarangabooks.com/magazine/?p=1456

------------------------------------
బయటికి ప్రవహించేందుకు దారి వెతుకుతూ

నాలుగు గోడల మధ్య ఒక  నది

ఊరుతున్న జలతో పాటు

పెరుగుతున్న గోడల మధ్యే తను బందీ

ఆకాశమే  నేస్తం నదికి

మాట్లాడుకుంటూ, గోడును వెళ్లగక్కుకుంటూ

గోడల మధ్య బందీయై  ఏడుస్తున్న తనతో

ఊసులు పంచుకుంటూ



అప్పుడప్పుడు

నదిని ఓదారుస్తూ  వర్షంలా మారి ఆకాశం

గోడల పై నుండి జారి నదిని కావలించుకోవాలని

చేసేది ప్రయత్నం

ఉదయాన్నే కిరణాల కరచాలనంతో సూర్యుడు నదిని పలకరించి

తన స్వభావం కొద్ది ఆకాశాన్ని ఆవిరి చేసి

ఆకాశాన్ని నదిని విడదీస్తూ వేడిగా నవ్వేవాడు



రాత్రుళ్ళు చీకట్లో

నిశబ్ధం నాట్యం చేసేది గోడలపై

ఎలా నిన్ను బంధించానో  చూడని గోడలు

ధృడమైన నవ్వు నవ్వేవి, ఆ నవ్వు నదిని కుదిపేసేది

ప్రతిఘటించాలని ప్రయత్నిస్తే సూర్యుని సాయంతో

నది దేహాన్ని గోడలు వేడి వేడిగా కొరికి పీల్చేసేవి



వలస వెల్తూ పక్షొకటి  నది  పరిస్థితి చూసి

ఏమి చేయలేనని నిట్టూర్పు విడిచి

సాయపడ్డం ఎలాని? ఆలోచిస్తూ వెళ్ళింది



ఒక రోజు

గోడలను పెకిలిస్తూ

మర్రి చెట్టు  వేళ్ళు వ్యాపించడం నది చూసింది

ఇంకొద్ది రోజులకే గోడ  ఒక వైపు కూలింది

నదికి స్వాతంత్ర్యం వచ్చింది

పరవళ్ళు తొక్కుతూ, కొండలెక్కుతూ,

పల్లం వైపు జారుతూ భూమినంతా తడుపుతూ  ప్రవహించింది

బంజరు భూములను పచ్చగా చేసి

ప్రతి పల్లె దాహాన్ని తీర్చి తల్లిగా మారింది



ప్రతి విత్తనాన్ని మొలకెత్తిస్తూ స్వేచ్ఛని పండిస్తూ

మర్రి విత్తనాన్ని నాటిన పక్షి ఋణం తీర్చుకుంటూ

నింగికెగసి ఆకాశాన్ని పలకరించి

భూమి నలుదిక్కులా వ్యాప్తమై,

స్వేచ్ఛా విరోధపు గోడలను మింగేస్తూ

సహాయానికి , సహనానికి నిలువెత్తు సాక్ష్యమై

తనను తీసుకునే ప్రతి ఒక్కరి దోసిలిలో పక్షిలా మారుతూనే ఉంది

Wednesday, March 6, 2013

వాడితో జాగ్రత్త

 విహంగ ఈ మహిళా పత్రిక లో ఫిబ్రవరి నెలకి గాను అచ్చైన నా కవిత
*** 

శరీరాలని
చూసినప్పుడల్లా నోట్ల కాగితాలే కనిపిస్తాయి
వాడికి

నౌకల్లా దేహాల్ని ఉపయోగించుకుని
మురికి ఆలోచనల నదుల్లో
కోరికల్ని మారకం చేస్తూ
కరెన్సీ కాగితాల వాసన రక్తంలోకి రవాణా చేసుకుంటూ
మానవత్వాన్ని మచ్చుకైనా   కనిపించకుండా
మారేడు కాయ చేయగల
మాయగాడు

తాగుడు కోసం తండ్రి రూపంలో నక్కలా
కామంతో కళ్ళు నిండి
ప్రేమ ముసుగులో
కోరికలు తీర్చుకుని చంపే   గొర్రె చర్మం కప్పుకున్న తోడేలులా
డబ్బుకు మానం అభిమానాల్ని
అమ్మ ,  అక్క  చెల్లెళ్ళ బంధాలని తూకం వేసి
దైవభయం, ఆత్మ  భయం లేక వారి దేహాలను అవయవాలను సైతం
అమ్ముకునే నయ వంచకుడు
రక్తపిశాచి రూపంలో చుట్టు పక్కన తిరిగే వంచకుడై
పొరుగువాడి రూపంలో
ఎక్కడో ఒక దగ్గర నీకు తారస పడకుండా ఉండడు
ఎందుకంటే వాడికి " ఆడది  " అంటే
ఒక  పదార్ధం

కపటం తెలియని పావురాలను
మోసంతో  చిక్కించుకుని  అమ్మేస్తూ కాలం గడుపుతూ
సమాజంలో మనుషులమద్యే
వాడు

శరీరం అంటే వాడుకుని వదిలేసే వస్తువే వాడికి
కులమతాలుండవు
ఆస్తులు చదువులు పట్టవు
కేవలం దేహం మాత్రమే కనబడుతుంది

వాడెళ్ళే  రోడ్లమీద ట్రాఫిక్ జాం లుండవు

ఎందుకంటే చేసేది విమెన్ ట్రాఫికింగ్
హ్యూమన్ ట్రాఫికింగ్ కదా '!!
నా వరకోచ్చినప్పుడు కదా అనుకునే సమాజంలో
మనతో పాటే సహజీవనం కదా

--------



ప్రశ్నల గది

 ఆంధ్ర జ్యోతి పత్రిక " వివిధలో 28/1/2013 న అచ్చైన నా కవిత
* * *

అప్పుడప్పుడు
ఆ గదిలోకెళ్లడం అవసరం

నీ కోసం ఏర్పడ్డ భావాలన్నీ ఇటుకలై
హృదయంలో అడుగునున్న మట్టి తీసి
మెదడు నరనరాల్లో ప్రవహిస్తున్న నీటితో
మెత్తన చేసి
జీవితపు చేతులు కట్టుకున్న
గదుల్లో
"ప్రశ్నల గది " ఓ ప్రత్యేకం

ఎందుకు ??
సందేహపు గదిని అలంకరించుకుని
అందులోనే ఉంటావ్ ?

ఏ ఏ గదిలో వేయాల్సిన అడుగులన్నిటిని
ఆ మట్టిముద్డపై కవాతులు చేయించి
నీకు..
నీకే .. తెలియని కొత్త గదుల్ని కట్టుకుని
నివసించాలని ప్రయత్నించినా
ఏం లాభం ?
ఏం సుఖం ??

హృదయపు భూమి పరిభ్రమించడం
మానేసి ,
లావా
గదుల గోడలను బ్రద్దలు కొడుతూ
ప్రకంపనలు బీటలువార జేస్తున్నప్పుడు
ఆ భూమిలో చలనం కోపమైన
వెదుకుతున్న ప్రతి తాళపుచెవి స్థానాన్ని
తెలుసుకోడానికైనా
ఒక్కసారి ఆ ప్రశ్నల గదిలో కెళ్లడం
అవసరం

అందులో
ఎండిపోయిన విత్తనాల్లాంటి ప్రశ్నలు
చిక్కులు , చిక్కులుగా ఉండలు చుట్టిపడేసిన
ఊలు దారాల్లాంటి ప్రశ్నలు
రాయడానికి వాడనందుకు జబ్బు చేసి సిరా కక్కుతున్న
ప్రశ్నలు
వెలుతురును మింగేస్తూ
గాజులోనే బందీ చేస్తున్న
మసక బారిన చిమ్నీల్లాంటి ప్రశ్నలు
గాలిక్కుడా రెపరెపలాడకుండా
జీవాన్ని ఆవిరి చేసుకుంటూ
శ్వాస పీల్చుకోలేక వ్రేలాడుతున్న క్యాలెండరులాంటి
ప్రశ్నలు
తెచ్చిపెట్టుకుని తినలేక వదిలేస్తే
కుళ్ళిపోయి కంపుకొడుతున్న ప్రశ్నలు
ఎటు ప్రవహించాలో తెలియక
అక్కడే ఆగిపోయిన నదులనీరు తటాకమై
పాకురుపట్టి పచ్చని దేహంలా
చచ్చిన శవాల్ని గుర్తుచేస్తున్న ప్రశ్నలు
జీవచ్చవాలై
శవజీవనం చేస్తుంటే
భయపడకు
ఆ గదిలొకెల్లడం అవసరం

నీ
అడుగుల స్వరానికి అవి చిగురిస్తాయేమో ?!
నీ చేతులు తాకి మొలకెత్తి
నూత్న జీవితాన్ని పొంది
కొత్త సమాధానపు తాళపు చెవుల్ని
పరిష్కారపు వెలుగు రేఖల్ని
కంటాయేమో !?
అప్పుడు
నీకు -"నేను " అనే మాటకు
అర్ధం అవగతమవుతుందేమో

అప్పుడు నీకు
బ్రతుక్కి  - బంధానికి
ఆకలికి -ఆశకి
భవిష్యత్తుకు -చావుకు మధ్య అంతరం
తెలుస్తుందేమో
నిజనిజాల పొరలను తొలిగించి చూస్తే
తల్లివేరు జాడ దొరుకుతుందేమో
అప్పుడైనా సమాధానాన్ని
ప్రశ్నలు గర్భం దాలుస్తాయేమో
----

ఇది దాని లింక్  http://epaper.andhrajyothy.com/PUBLICATIONS/AJ/AJYOTHI/2013/01/28/ArticleHtmls/28012013004012.shtml?Mode=undefined

విత్తనపు వీర్యం ఆడా ?? మగ ??

అదంతా  ఆకుపచ్చ సముద్రం
ఎన్ని చెట్ల ఆకులు తెంపి ఆ సముద్రాన్ని
సృష్టించారో?
ఎన్ని మ్రానులు నరికి
ఎన్ని మొక్కలు నాటి నిర్మించారో ??

ఆ సముద్రపు తీరానికి కొట్టుకొచ్చే అలలు
ఎండుటాకులు
సారంపోయి ప్రాణంపోయిన వాటిని
ఆ సముద్రం తనలో ఉంచుకోదు
గాలికి ఎప్పటికప్పుడు పని చెప్పి
శుభ్రం చేయిస్తూ  ఉంటుంది

బయటికెప్పుడు ప్రశాంతంగానే కనిపిస్తుంది
పచ్చగానే ఉన్నట్టు భ్రమ కలిగిస్తుంది
లోలోపల అగ్ని పర్వతాలు
భూకంపాలూ
జంతుబలులు నరహత్యలు జరుగుతూనే ఉంటాయి

అకస్మాత్తుగా ఒక రోజు
ఆ సముద్రంలో సగం కొట్టేసిన మ్రానొకటి గర్భం
దాల్చింది
గర్భం కోల్పోయి మోడురారిన
ప్రతి మొద్దు  గుస గుసలు
మొదలుపెట్టాయి

ఇంతకు
ఆ మ్రానులో పడ్డ  విత్తనపు వీర్యం
ఆడదా ??
మగదా ?? అని

----------

( ఈ కవిత  మంచి స్పందనను తెచ్చిపెట్టింది  ,నౌదురి  మూర్తి గారు ఈ కవితను ఆంగ్లం లో అనువదించి అనువాదలహరి అనే తన బ్లాగులో పోస్ట్ చేసారు )

Thursday, January 24, 2013

సశేషం


చీకటిని ఈదాలని
ఏకాకి ప్రయత్నం
నలుపునే ఒంటికి పులుముతుంటే 
చీకటికి దేహాన్ని అప్పగించుకుని
కళ్ళు మూసుకున్న క్షణం 
నేనే 
నాకు 
మరో మనిషినైనట్టు 
మరో లోకానికి మారుతూ
నన్ను మరిచిపోతునట్టు

నురగలు నురగలుగా
చీకటి
వలయాలు వలయాలుగా
నన్ను చుట్టుకుంటుంటే
రూపు మారుతున్న
పదార్ధంలా
అణువులోంచి
విస్పోటనం చెందబోతున్నానూ
శకలాలుగా పడిన ఆలోచనల్ని
ఏరుకుంటూ

ఒక్కో ప్రశ్న
ఇటుకల్లా పేరుస్తూ
నాకోసం
ఈ రాతిరి ఇల్లు కట్టుకుని
ప్రతి గోడపై
లెక్కలు చేసుకుంటూ
సమాధానం వెతుకుంటున్నాను
సమాధైన నిజాలని
త్రవ్వుకుంటున్నాను

ఒంటరిని
ఒటమి గెలుపులని
ఈ రాతిరి
నాతో నేనే పంచుకొని
రేపటికి
మిగులు లెక్కల్ని
చూసుకుంటున్నాను

నాకు నేను
సశేషమై మిగులుతున్నాను.....
-------------------------------

Monday, January 21, 2013

"నువ్వు "


ఈ భూమిపైన
అసమానమైన ,అద్వితీయమైన , అనుపమానమైన  ,
అపూర్వమైన అద్భుతానికి  పేరైన ఏకైక వ్యక్తివి
" నువ్వు "
నీకు నకిలీగా  , నీకు మారుగా, నీ నమూనాలో ఎవ్వరూ లేరు
ప్రపంచం సృష్టింపబడినది మొదలు నీలా ఎవ్వరూ లేరు
ఎవ్వరూ ఉండబోరు

నీలాంటి వ్యక్తిత్వంతో ,నీకొచ్చిన అవకాశాలు  నీలాంటి ఆలోచనలు , నీకొచ్చిన బాధలు సంతోషం

అవకాశాల సమన్వయాలు  ,ఎవ్వరికీ లేవు రావు
నీ తల వెంట్రుకలు , వాటి పెరుగుదల చేతి వేళ్ళ గుర్తులు ఈ ప్రపంచంలో నీకు తప్ప ఇంకెవరికి లేవు

నువ్వు  నువ్వే

అందరిలోకి వేరుగా
నువ్వు లేకపోతే సృష్టి నిర్మాణపు ప్రక్రియలో  నీ స్థానం  ఖాళీగా ఉండేది.
నువ్వే లేక పోతే సృష్టిలో ఒక గొప్ప లోటు మిగిలుండేది .

నీలా ఎవరూ ఆలోచించరు ,

నీలో పూసే భావాల పుష్పాలే సృష్టిలో ప్రత్యేకం .
భాదల్లో ఉన్నవారికి నువ్విచ్చే హత్తుకోలు అధ్బుతమైన ప్రత్యెక సంతకం
నీలా పూయించగలరా చిరునవ్వులేవరైనా  ?,

ఎదుటివారిని అర్ధం చేసుకుని వారితో నీలా మనలేరు .

నవ్వించనూ లేరు
దిగులు దిగుడు బావి నుండి నుండి బయటికి లాగలేరు .
నీలా ఉదయాలను పరిమళింప  చేయలేరు .

నీకు తెలుసా నువ్వు ఏకైక అపురూపమైన వ్యక్తివి .

ఆనందించు , సంతోషించు
నీ ఆనందాన్నిజీవితపు  ఖజానాలో దాచిపెట్టుకో .

"నువ్వు "

ప్రవహించు అందరిలోకి ఒక విభిన్న వ్యక్తిగా ,
నీ స్నేహితుల్లోకి ,సమాజంలోని ప్రతి ఒక్కరి హృదయాలలోకి,
నువ్వే బహుమతిగా , నువ్వే చిరునవ్వుగా , సృష్టికే నువ్వొక కానుకగా.


Wednesday, January 16, 2013

నిట్టూర్పు

హృదయం అడుగు భాగం నుంచి
సుడులు తిరుగుతూ నిట్టూర్పు
వేల కిలోమీటర్ల వేగంతో ప్రయాణం చేసి
మెదడును తాకి బయటికి దూకే ప్రయత్నం
చేస్తున్నప్పుడు

అప్రయత్నంగా చేయి
తలకి ఆసరా అవుతూ
నోసటిని కౌగలించుకుంటుంది


గుండెని అతలాకుతలం చేస్తూ
ఎన్ని సునామీలను తుఫానులను
ఆలోచనలు మెదడులోంచి జారి గుండెపై
ఒత్తిడి పెంచుతుంటే
నాసికకు తోడుగా కళ్ళు వర్షించి
సముద్రాన్ని నిమ్మలింప చేసే ప్రయత్నం చేస్తున్నప్పుడు


నిట్టూర్పు తుఫానులో తన వంతుగా
కళ్ళు కుండబోతగా వర్షిస్తున్నప్పుడు
ఆ వర్షపాతం కొలవడానికి
ఏ మాపిని కనిపెట్టలేదేమో ఎవరూ ..!?

కన్నీళ్ళంటే జీవితాలకు  వర్షమే  
అవసరమైన మోతాదులో కురిసినప్పుడే
జీవితపు పంటలకు నష్టం అంటే తెలియనిది

తనతోనే -"నేను "



కిర్రు కిర్రు మని చెప్పుల శబ్ధం 
నాకు తెలియకుండా 
ఎవరో నా హృదయంలో 
తిరుగుతున్నారు ..

హృదయపు తలుపులు 
లోపలనుంచి గడియవేసి ఉన్నాయి 
ఎవరో ప్రవేశించారు 
నా అనుమతి లేకుండా ..

నన్ను వదిలిపోయిన 
నా అమూల్య ప్రేమ 
ఎడబాటు తట్టుకోలేక 
నన్ను నేనే బందీ చేసుకున్నా 
ఆశల కిరణాలు కూడా 
లోనికి ప్రవేశించకుండా ...

తను నాకిచ్చిన బహుమతులు, 
నా చేతులతో తన చేతులు 
చేసిన బాసలు ,
నా తనువుతో తన తనువుకున్న 
సాంగత్యాలు ,
నా చెవులకు తన పెదవులకు 
జరిగిన రహస్య ఒప్పందాలు 
అన్నీ అలాగే -గుండె గదిలో 
చెల్లా చెదురై పడి  ఉన్నాయి  ..

ఆ గదిని సర్దాలని లేదు 
ఆ జ్ఞాపకాల వస్తువులను 
ముట్టుకోవాలని లేదు ..
ఎదురుచూపులూ ..
నా బలహీనతగా మారిన తను ,
నా కోన ఊపిరిని కూడా 
తనది చేసుకొని 
నన్ను విముక్తి చేస్తే బాగుండును ...

ఎన్ని సార్లో 
ఏవేవో కొత్త గొంతులు 
నన్ను పిలుస్తూ నా హృదయ 
తలుపులు తడుతూ ..
ఓదార్పుతో నాకు దగ్గరయ్యే 
ప్రయత్నం చేసినా ..
వారిని నా హృదయం లోకి 
ఆహ్వానించే సాహసం చేయలేదు ..

తనువంతా తన ముద్రలు 
అలాగే ఉండిపోయాయి 
ఆడిన ఆటల్లో, గెలుపోటముల్లో 
తన ప్రమేయం లేకుండా
చేసిన గాయాలు ,ఇంకా తనని   
గుర్తు చేస్తూనే ఉన్నాయి ..
కన్నీళ్ళ మాటున తన కధలు 
చెప్తూనే ఉన్నాయి ..

ఒంటరి అని లోకం ముద్ర వేసి
పిచ్చి అని ధృవీకరణ పత్రం ఇచ్చినా 
"తను ఇక లేడు "అన్న 
మాట దగ్గరే ఆగిపోయిన నా కాలం 
ఇవ్వని పట్టించుకోవట్లేదు..

అదే మరి ఇంత కాలానికి 
నాకు నేనుకాకా ఇంకెవరో 
నా  గుండెల్లో రహస్యంగా 
తిరుగుతున్నట్లనిపిస్తుంది  
కిర్రు కిర్రు మని చెప్పుల శబ్ధం 
నాకు తెలియకుండా 
ఎవరో నా హృదయంలో 
తిరుగుతున్నారు ..

ఒక్కో గది తెరిచి చూస్తున్నా 
ఎవరు కనిపించడం లేదు 
నా గదిలో కూడా ఎవరు లేరు 
అలా గోడకు తలవాల్చి 
తలగడను హత్తుకున్న నాకు 
నా తలనెవరో నిమురుతున్నట్టు 
అనిపించింది ..

తెరిచిన కళ్ళ ముందు
తనే  సాక్షాత్తు 
నుదిటిపై వెచ్చని ముద్ధిస్తూ 
పుట్టిన రోజు శుభాకాంక్షలు 
చెబుతూ ...

ఒక్క క్షణం నా గుండెల్లో 
ప్రకంపనలు ..
నమ్మలేని నా కనులను నమ్మిస్తూ 
గట్టిగా హత్తుకున్నాను 
కాని దేహం  లేని తన ఆకారం 
నా కౌగిలిలో ఒదగలేక పోతుంది
నేను విని తట్టుకోలేని  
"తను చనిపోయాడన్న మాటను  "
రుజువు చేస్తూ ..
ఆ బాధ నా తనువుకు 
మంటలు పెడుతుంది ..
అయినా .. 
నా కన్నీళ్లు మాట్లాడ్తున్న ఊసులు 
వింటూ తను ..
నా  కళ్ళల్లో నను నింపుకుని 
తల్లడిల్లుతున్న నేను  ..
మౌనంగానే ఎనెన్నో 
మాట్లాడేసుకుంటున్నాం ..
సమయం అయిపోయిందంటు
తను లేవబోయాడు 
వెళ్ళ నివ్వనని నేను ..
 హృదయాల ఘర్షణ 

నేను లేని ప్రయాణం చేసి 
ప్రమాదంలో ఒంటరిగా తను 
అదేదో లోకాలకు వెళ్లి 
నన్ను ఆనందంగా వుండమంటే 
ఎలా ?? ఒప్పుకోనని .. 
ప్రా దేయపడుతున్నాను ..

నా గురించి తనకు తెలియనిదేముంది
తనే నా ప్రాణం కదా 
అలా నన్ను తాకే ప్రయత్నం లో 
ముట్టుకోలేని  తన బాధ ..
అదో  తను వెళ్లి పోతున్నాడు ..
ఆవేదన ఆపుకోలేని
 నా గుండె గదిలో మంటలు 
హృదయ కుహరం అంతా వ్యాపించి 
నా తనువును ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తూ ..
నన్ను తన దగ్గరిగా తీసుకెళ్తు ..
ఆ గుండె మంటల్లోనుంచి
అలా వాయువై తన వెనకే నేను 
పరుగెత్తి తన భుజం తట్టా ..
నిర్ఘాంత పోయాడు తను 
ఇప్పుడు ...
తనకౌగిలిలో నేను
తను వెళ్ళిన లోకాలకే తనతో పాటు  ..♥