నేను మేల్కొనే రాత్రులునాకు పాఠాలు నేర్పే గురువులు
నాతోనే ఉంటూ నన్ను ప్రేమించే
నా స్నేహితురాళ్ళు
దొంగలా ఎప్పుడొచ్చి దోచుకెల్తుందో
జీవితాన్ని ఒంటరితనం
కానీ ఆప్తురాలిగా తన తోడు నివ్వడానికి
దరిచేరుతుంది చీకటి నేస్తం
ప్రతిఘటించే ధైర్యాన్ని బందీ చేసుకొని
వెళ్తుంది పిరికితనం
పౌరుషాన్ని కంటికి మెలుకువతో
నేర్పుతూ సానబడుతుంది చీకటి నేస్తం
రేపటి ఉదయం కోసం
నలుగురి ముందు సాహసినని
కళ్ళకి నటనలో శిక్షననిస్తుంది
ఉదయపు కాంతుల్లో జీవితం...
గుండెనంతా తనై తనలోకి
ఒంటరితనాన్ని ఒంపేయమనే
ఆత్మ బంధువు నీ కోసం చీకటి నేస్తం
ఒంటరికి కూడా తోడునిస్తూ
రాతిరి కౌగిటిలో
ఓడిపోయిన ప్రతిసారి సేద తీరుస్తూ
త్రవ్వి త్రవ్వి జీవితాన్ని తోడుకోమని
కవులకు
భావాల సేద్యం చేయడం నేర్పుతుంది
చీకటి నేస్తం ..
అందుకే చీకటంటే నాకూ ..
నా ఒంటరితనానికి
ఏకాంతంతో కలిపి
మరీ ఇష్టం ..
