తిరిగొచ్చిన వసంతం

నేలకి మొహం వేసి 

అంతా అయిపోయిందనుకుంటానా 

ఓటమిలోంచి గెలుపై వస్తావ్

ఎండిన నదిలా

గొంతు వెల్లకిలా పడుకుంటుందా ?!

చెవుల దారుల గుండా

మాటల ప్రవాహాన్ని పంపి

మళ్ళీ నీళ్ళ దుప్పట్టి

కప్పుత్తావ్

కళ్ళు అమావాస్య నింపుకొని

మూయలేక

ఇబ్బండిపెడుతుంటాయా

నీ చూపుల మతాబులు వెలిగించి

మళ్ళీ వెలుగు నింపుతావ్..

ఓటమి వెనకే కనబడతావ్

నా భుజాన్ని తడుతూ

అలసిపోయానని అనుకునే గుండెను

కౌగలించుకొని

మళ్ళీ ప్రయత్నాల పరికరాలు అందిస్తూ

ముందుకు నడిపిస్తావ్

ఇప్పుడనిపిస్తుంది

ఒంటరితనాన్ని

తెలియకుండానే తరిమి

ఎండిన అరణ్యాన మళ్ళీ వసంతం

మూటలు కట్టి తెచ్చావని

ఎటు చూసినా నీ పరిమళమే

వెదజల్లుతూ

నన్ను మళ్ళీ స్పందింప చేస్తున్నావని

మాటలన్నీ ఖాళీ అయి

by-Mercy Margaret (26/9/2012)