దోసిలిలో ఒక నది

సారంగ ఈ వారపత్రిక లో వచ్చిన నా కవిత 

  http://www.saarangabooks.com/magazine/?p=1456

------------------------------------
బయటికి ప్రవహించేందుకు దారి వెతుకుతూ

నాలుగు గోడల మధ్య ఒక  నది

ఊరుతున్న జలతో పాటు

పెరుగుతున్న గోడల మధ్యే తను బందీ

ఆకాశమే  నేస్తం నదికి

మాట్లాడుకుంటూ, గోడును వెళ్లగక్కుకుంటూ

గోడల మధ్య బందీయై  ఏడుస్తున్న తనతో

ఊసులు పంచుకుంటూ



అప్పుడప్పుడు

నదిని ఓదారుస్తూ  వర్షంలా మారి ఆకాశం

గోడల పై నుండి జారి నదిని కావలించుకోవాలని

చేసేది ప్రయత్నం

ఉదయాన్నే కిరణాల కరచాలనంతో సూర్యుడు నదిని పలకరించి

తన స్వభావం కొద్ది ఆకాశాన్ని ఆవిరి చేసి

ఆకాశాన్ని నదిని విడదీస్తూ వేడిగా నవ్వేవాడు



రాత్రుళ్ళు చీకట్లో

నిశబ్ధం నాట్యం చేసేది గోడలపై

ఎలా నిన్ను బంధించానో  చూడని గోడలు

ధృడమైన నవ్వు నవ్వేవి, ఆ నవ్వు నదిని కుదిపేసేది

ప్రతిఘటించాలని ప్రయత్నిస్తే సూర్యుని సాయంతో

నది దేహాన్ని గోడలు వేడి వేడిగా కొరికి పీల్చేసేవి



వలస వెల్తూ పక్షొకటి  నది  పరిస్థితి చూసి

ఏమి చేయలేనని నిట్టూర్పు విడిచి

సాయపడ్డం ఎలాని? ఆలోచిస్తూ వెళ్ళింది



ఒక రోజు

గోడలను పెకిలిస్తూ

మర్రి చెట్టు  వేళ్ళు వ్యాపించడం నది చూసింది

ఇంకొద్ది రోజులకే గోడ  ఒక వైపు కూలింది

నదికి స్వాతంత్ర్యం వచ్చింది

పరవళ్ళు తొక్కుతూ, కొండలెక్కుతూ,

పల్లం వైపు జారుతూ భూమినంతా తడుపుతూ  ప్రవహించింది

బంజరు భూములను పచ్చగా చేసి

ప్రతి పల్లె దాహాన్ని తీర్చి తల్లిగా మారింది



ప్రతి విత్తనాన్ని మొలకెత్తిస్తూ స్వేచ్ఛని పండిస్తూ

మర్రి విత్తనాన్ని నాటిన పక్షి ఋణం తీర్చుకుంటూ

నింగికెగసి ఆకాశాన్ని పలకరించి

భూమి నలుదిక్కులా వ్యాప్తమై,

స్వేచ్ఛా విరోధపు గోడలను మింగేస్తూ

సహాయానికి , సహనానికి నిలువెత్తు సాక్ష్యమై

తనను తీసుకునే ప్రతి ఒక్కరి దోసిలిలో పక్షిలా మారుతూనే ఉంది