నాకూ దోస్తులున్నారు

నేను 

ఎగురుతున్న పక్షి రెక్కల్లోని ఈకల్లోంచి 

ఒక్కొక్కటిగా రాలిపడుతున్న 

స్వేచ్చను 

ఒకేసారి కుప్పకూలను 

అలా అయితే 

పక్షికి నా మీద నమ్మకం ఉండదుగా 

అందుకే 

ఔన్సులు ఔన్సులుగా చేదును సేవిస్తూ 

ప్రేమని అన్ని పరిస్థితుల రుచులతో 

అలవాటు చేసుకుంటాను 

ఆ వీది చివర 

ఒంటరినై నిలబడకుండా 

నా చుట్టూ 

చెట్లు , చెరువు 

గూటిలో గువ్వ ,నీటిలో చేప , రాలిపడ్డ మువ్వ ,

ఎండి అల్లరి చేసే రాలిన ఆకు 

సంధ్యావేళ  చీకటి దుప్పటి నిండా నక్షత్రాలని 

నింపుకొచ్చే చంద్రుడు 

చాలు ఇక లెవ్వమంటూ నిదుర తెరను తొలగించి

సుప్రభాతం పాడే సూరీడు ,

రెప రెప లాడుతూ తరిగిపోతున్న జీవితాన్ని గుర్తు చేసే 

క్యాలెండరు ,

సరిదిద్దుకో మరో అవకాశం వచ్చిందంటూ పిలిచే 

అద్దం ,

గుర్ర్ మంటూ నీ ఒంటరి పాటను వినే శ్రోతని నేనే అని 

అరిచే అటక మీద కిటకీ వెనకే ఉండే పావురం 

ఇవ్వన్నీ నా నేస్తాలే 

తెరచి ఉన్న పుస్తకంలో

నేను నీలాగే ఏకాకిని స్నేహం చేద్దాం రా 

ఇవ్వాల్టి  నిన్ను ఈ పుస్తకం పై ఆవిష్కరించుకో 

అంటూ పిలిచే కలం 

అది నా ప్రియమైన నేస్తం 

అప్పుడప్పుడనిపిస్తుంది 

నేను నా కలం ఒకటేనేమో అని 

సిరా లాంటి ఆత్మతో నన్ను నేను లిఖించుకుంటూ 

ఉంటానని ....