నాకు మనసుంది

తను నాపై తల వాల్చి 

నాలో నుంచి
బయటకు చూస్తుంది 

నన్ను తడుముతున్న తన కళ్ళు 

తన నుదురు 

అప్పుడప్పుడు తన చెక్కిలి 

నన్ను ఆటపట్టించే తన శ్వాస నిశ్వాసలంటే 

నాకెంతో ప్రేమ 

రెండేళ్ళ పరిచయం తనతో 

చుట్టూ కూర్చున్న వాళ్ళతో
సరదా మాటలు 

హాయిగా నవ్వుతూ
అందరినీ  ఆటపట్టిస్తూ 

కలుపుకు పోయే చిలిపి పిల్ల 

ప్రతి వారి సమస్యకు సమాధానం వెతకాలనే 

తాపత్రయం 

తనపై నాకు ప్రేమ 

కాని ఆ రోజు తను మాములుగా లేదు 

ఆ మొహం లో ఏదో తేడా

ఏదో కోల్పోయి 

రాత్రంతా ఏడ్చింది కాబోలు 

వాచీ పోయిన కళ్ళు ,జీవం లేని చూపులు 

అలా వచ్చి కూర్చుని 

ఎప్పటిలాగే నాపై తల వాల్చింది 

ఈ రోజు తన చూపులు నా నుంచి

బయటకు   పోలేదు 

ప్రకృతి నాస్వాదించలేదు

ఏ కవితా రాసుకోలేదు 

మూసినా కళ్ళతోనే తను నాపై తల వాల్చింది 

తన ముక్కుపుటాలు అదురుతున్నాయి 

కళ్లలోంచి కన్నీళ్లు కారుతూనే ఉన్నాయి 

తన శ్వాస నిస్వాసాలు ఏవో బాధను 

వెళ్ళ  గక్కుతున్నాయి

అర్ధం అయ్యి అర్ధమవనట్టు 

కంటి కొనల నుండి తన కన్నీళ్లు కొన్ని నన్ను తాకాయి 

ఏంటో హృదయం ఎంతో రగిలిపోతున్నట్టు 

ఆమె హృదయం తనపై ఆధీనం కోల్పోతునట్టు 

అనిపించింది 

తన గమ్యం రాగానే ఎప్పటిలాగే దిగి వెళ్ళిపోయింది 

మరుసటి ఉదయం తనెలా ఉందో 

చూడాలి తపన 

తన స్తేజి రాగానే చుట్టూ వెతికా లేదు 

ఏమయ్యిందో మూడు రోజులయ్యకా 

ఎవరో అది స్థానం లో కూర్చొని పేపరు తిరిగేస్తున్నారు 

నా హృదయంలో తట్టుకోలేని బాధ 

ఎద్పును ఆపుకోలేక వెళ్ళగక్కుతుంటే 

ఆ భాద తట్టుకోలేక దేహం దూరమై పగుళ్ళు రావడం మొదలు 

ఆ"వేదన" నా దేహాన్ని కోసేస్తుంది  

చదువుతున్న అతని చేతిలోని 

ఆ వార్తా పత్రికలో తన ఫోటో 

ప్రేమించబడి ప్రేమలో మోసపోయిందని 

-"యువతీ ఆత్మహత్య "

ఇక తను మళ్ళీ కనిపించడే అనే బాధ 

ఈ కాలేజి బస్సు తన సరదా మాటల్ని కోల్పోయింది 

నేను ఇన్ని రోజులు నాతో స్నేహం చేస్తు 

అనుభవించిన తన ప్రతి కదలిక కోల్పోయా 

-"గాజు కిటికీని "- గదా !..

అందుకే ఏడుపొస్తుంటే ముక్కలయ్యేలా
పగుళ్ళు పై నుండి కిందికి